خداوند طرفدار که بود ؟ (به مناسبت روز مباهله)

فرقی که بین علوم تجربی با علوم اعتباری و انسانی است این است که علوم تجربی قابل راستی آزمایی حسی است به عنوان مثال دو نفر خطی مستقیم می کشند، که هر کدام ادعای این را دارد که خط خودش صاف است، برای اثبات چنین مساله ای کافی است از یک خط کش استفاده کرد.

اما علوم اعتباری وعلوم انسانی چون قابل راستی آزمایی حسی نیست (اگر چه براهینی در علوم انسانی وجود دارد که معیارشان بسیار دقیق تر از علوم حسی است اما این موارد در بسیاری از جاها مربوط به قشر اندیشمند است نه مردم عادی) لذا هر فرقه و نحله ای دم از حقانیت می زند.

بقول لسان الغیب حافظ شیرازی : جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه     چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

لذاست که انبیاء علیهم السلام در اثبات ادعای نبوت به براهین و گفتار اکتفاء نکرده و از معجزه استفاده می کردند، تا اثبات کنند حرف و ادعایشان صرف ادعا نبود و از طرف غیب پشتیبانی می شود .

در مورد مباهله که قرار شد 60 نفر از خواص نصاری (مسیحیان) با پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله مباهله کرده و نفرین کنند که هر کس به ناحق است عذاب الهی نابودش کند.

که وقتی نصاری چهره پیامبر(ص) و اهل بیت علهیم السلام را دیدند بزرگشان یعنی  ابوحارثه که بزرگ ترین و داناترین آنان و اسقف اعظم نجران بود گفت: من چهره هایی را می بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوه ها را از جای خود بکند، هر آینه خواهد کَند. پس مباهله نکنید که در آن صورت هلاک می شوید و یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند. و دست تسلیم بالا بردند.

این نشان آن بود که پیامبر صلی الله و آله و سلم و اهل بیتش کسانی بودند که حقانیتشان از طرف غیب امضاء شد.